Hayatı kabullenemiyoruz,
mücadele etmek istiyoruz,
ulaşmaya,
giden gitsin istemiyoruz,
ve sevdiklerimiz hep yanımızda kalsın,
ve bizim makinelerimiz var,
ve sahte hayatlarımız,
ve gerçek sevgilerin,
ömrünü uzatan makinelerimiz,
Oysa kelebeğin ömrü gibidir hayat,
sahteyi uzatmaya çalışan,
ömrün bittiği yerde,
ömrü uzatan makinelerimiz,
Gerçeği de bizden alıyor,
Kalp vuruyor,Tik tak, tik tak...
Ve makine imdadımıza yetişiyor
Tikitaktak;
Oysa aşkın ritmi bu değil,
Sevdanın şarkısı bambaşka,
Kalp sesi,
Makine sesine karışırken,
Ölen insanlığımıza,Tutunmaya çalışan
ölü bedenimizle,
Son kez bakıyoruz,
Yorgun ve donuk gözlerle,
Sevdiğimizin gözlerine,
Kadrini bilmediğimiz,
Sevdiğimizin gözlerine...
Elveda sözcüğü dökülemiyor,
Yorgun dudaklarımızdan,
Makine sadece nefes almamıza izin veriyor,
Onun yokluğunda,
Aldığımız son nefes,
Sanki bir lütuf gibi....
Endişeyle bakanlar,
Bilmiyorlar,
Onsuz her nefes,
Aslında bir zulüm gibi...
Kayıt Tarihi : 30.6.2013 21:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!