Hayat Şiiri - Ayşe Şimşek 2

Nereye gider bu sensizliğin sonu,
Tahmin etmek zor.
Daha ne kadar sensiz geçer ömür.
Sensiz yaşamak, susuz yaşamak gibi,
Olmazsa olmazsın.
Ama yoksun,
Gittin.
Hayatta aldı beni,
En karanlık, en kötü, en sessiz, en sensiz yere götürdü.
Sensizliğin bedelini ödetiyor.
Her düşündüğümde seni,
Tutunduğum dalları kesiyor.
Tek çarem unutmak seni.
“Hadi yardım et bana,
Daha fazla düşmeyeyim.”
Diyicem ama sen beni unutalı çok oldu.
Ne evinde, ne odanda, ne sokağında, hatta şehrinde bile
Benden hiçbir iz bırakmadın beni öldürdün içinde.
Ama bak ben senin gibi değilim,
Hala dinlediğimiz şarkıları dinliyor, hâlâ sevdiğin yemekten yapıyor,
Ve hala sana dair onlarca şiir yazıyorum.
Hala seni bekliyorum,
Hala seni özlüyorum.
Ben hala senin için yaşıyorum,
Yüreğim yerinden çıkacak ismini duyduğumda.
Ya dön, yâda unuttur bana kendini.
Ya deli gibi seveyim seni.
Ya da…
Olur, mu bilmiyorum ama
Nefret edeyim senden.
Duy beni…
Tutunabileceğim bir tek dalım var.
Ya elini uzat ya da kır o dalı
Bitsin hikâyem…