Hayat Şiiri - Necati Keskin1

Bazen şafak vakti,
Puslu bir havada,
Çiselenmektir hayat.

Tam o esnada;
Dar bir sokaktan acele geçerken,
Okullardan solunan,
Islak,
Adi,
Kömür kokusudur hayat.

Bazen saçmalamaktır hayat.
Bazen küçük bir evde,
Küçük bir bebeğin ağlamasıdır hayat.

Bazen bakarken bir yabancının gözlerine,
Bir ışık parlar, bakarsın öylece uzaklara.
Derken;
Sevdiğinin gözünde açılır bir pencere,
Düşünürsün, dinlersin sessizliği.
BEN ve BEN sevdim dersin.
Sessizliği bozan BEN!
Seni seven BEN!
Sessizlik SEN…

Hayat herkesindir.
Ve herkesin ki kadar gerçektir!

Bazen kitap okurken,
Reçine kokusudur hayat.

Bazen de;
Körüklenmemiş bir ateşe su dökmektir,
Doğmadan ölmektir,
Geçmişi özlemektir hayat.

Benim için bir hayaldir hayat…