Şafaknur Yalçın - Hayat.... Şiiri - Anto ...

HAYAT…..
hemen hemen her gün,öyle yada böyle,7 den 77 ye hepimizin kullandığı bir kelimedir hayat.Hayat nasıl gidiyor? Benim hayatım,şöyledir:ben bu hayatı seviyorum yada sevmiyorum…,hayattan istediklerim…çekilmez oldu hayat …gibi sayısız cümleler içinde onun kulaklarını çınlatır dururuz…
evet,yaşadığımız,yaşıyor olduğumuz,yaşayacağımız ve yaşayamadıklarımız için hep onu sorumlu tutarız,değil mi? Her yaş döneminde daha da bir farklı görünmez mi gözümüze? Hep bir beklentimiz olmaz mı bu hayat denilen acımasızdan?
Oysaki hayat bir kavşak değil midir,dört bir yana uzanan yolları olan? herkes kendi yolunu kendisi seçmez mi? Sonrasında da bir engel çıktığında karşısına,”hayatın cilvesi işte” deyip hayatı suçlamaz mı? Başına gelen her şeyden o nu sorumlu tutmaz mı? Bir de “tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış “ misali hayata küsmez mi? Şu an bu satırları okurken ne düşündünüz bilemiyorum ama,hepimizin yolları ayrı olsa da,herhangi bir zorlukla karşılaştığımızda,bu kendi seçimimiz olan yollarda,bir suçlu aranacak olsa,kesiştiğimiz nokta hayattır değil mi?
kaç yaşında olursak olalım,ne iş yaparsak yapalım,
çevremizdekiler hep aynı şeye programlanmışlardır sanki:bize hayat dersi vermeye…sanki yaşanılan hayat,hep aynı hayatmış gibi …bize öğretilenler onların doğrularıdır oysa...İnsanlar kendi doğrularını,yaşadıkça öğrenirler.hangi karar alırsak alalım,hangi yolu seçersek seçelim,önemli olan asla pişmanlık duymamaktır ve yaşanılan her olumsuzlukta illâki bir suçlu aramamaktır…
nasıl ki mutlu anlarımızda,kaynağımız kendimiz isek,