Hayat, sen ne çabuk unuttun beni..
Daha dün değil miydi ağlayarak gelişim,
Annemin kucağında ninnilerle büyüyüşüm..
Tozlu yollarda okula giderdim, düşe kalka,
Bir de horoz şekerim vardı, başımda şapka..
Bıktın mı benden, bu ne çabuk kurtuluş
Dur, daha yapacaklarım vardı geri ver beni bana..
Ben mi daralttım yerini, fazla olan ben miyim..
Onulmaz yaralar verdin, rabbimden geldi şükür ettim
Çaresini de vereydin, dergahında kulundum kölendim..
Hayat, sen ne çabuk unuttun beni..
Oldum olası sevmezdim vedaları, hoşça kal demeleri
Senden ayrılmadım, kucak kucak sevgilerimi bıraktım..
Sana gelirken ben ağladım siz güldünüz, kucakladınız..
Şimdi ben gülüyorum, ama siz ağlamayın.. yine gülün..
Hoşca kalıyorum….
07.03.2012
Nehir ÖzenKayıt Tarihi : 7.3.2012 12:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nedeni bilinmeyen gizem
Ah bir bilsem de söylesem
Doğmayı, yaşamayı, ölmeyi
Öyle isterim, öyle isterim ki,
Neden varolduğunu bilmeyi.
Her zaman ağlamaz, zaman zaman gülmeyi de bilir hayat. Ömür denen günler çok çabuk geldi geçti, heyhat...! ++
saygılar size..
kutlu / yorum efendim.
saygımla.
TÜM YORUMLAR (7)