İşte o zirvesine ulaşılamayan dağda
Hiç kimsenin bir kez dahi görmediği
Tek bir dokunuş hissetmemiş
Hala beyaz ve soğuk yüzlü
Bahar güneşiyle yavaşça erimeye başlayan
Saf ve dokunulmamış kar gibi hayat
Sonra o damlalar yavaşça bırakır kendini
Hiç bilmediği ama hep var olan
Sonunda okyanusla buluşana kadar
Gürül gürül akan yolunu bulur ve akar.
Kayıt Tarihi : 31.5.2012 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!