Hayat Şiiri - Başar Cingöz

Senin çilendir bu hayat
Çıkıp çıkıp tekrar batabildiğin kadar özgürlüğündür
Sevdandır yüzünü göremediğin
Anandır, çilenle dost eden seni
Gözlerinin karasına hasret kaldığın çocuklarındır umudun
Senin çilendir yaşamak

Boğazına düğümlendiği kadar çıkar yüreğinin sesi
Ayakların çaresizliğe götürürken,
İçinden sessiz bir türkü söylersin,
Bilinmezliğe büyütürsün çocuklarını,
Dağılmış harman yerinde unutulmuş
Bir buğday tanesi kadar yalnızken onlar,
aç ve açıkta olmasınlar diye
yüzlerini görmeden,
Senin adın gurbet

Soğuk yanıkları değil bu kara benizler
Hasretin umuda açılan kapıları yüzündeki derin çizgiler
Sen ey Kara adam, beyaz çocukların büyürler…
Umutları sevdalarıdır…
Umutları gurbet…