Bir küheylanin sırtında
Koşar gibi kosmusum bu hayata
Kuheylan beni sırtından
attığı vakit
Dünyalik olmuşum
Küheylan sırtından beri
Hiç bir kayığa binmedim
Hep sıra boyu yalnizliklarım oldu
Bir de bir dolu kafa karisiklıklarim
Çocukluğumdan beri okudum
Gücüm yettiğince
Öğrendim
17 m de ben beni yazdım
Zaman ne getirir ne götürür
Bizden bizi almasın yeter..
Kayıt Tarihi : 11.5.2020 03:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatim
![Mustafa Böcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/11/hayat-1307.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!