Hayat Şiiri - Abbas Paksoy

Ne umutlarla, çıkmıştım yol’a.
Nereden, nereye gitti hayat.
Tutunamadım, sağlam bir dal’a.
Nereden, nereye gitti hayat.

Yüküm ağır kondu, çekemedim.
Baş’ımı kaldırıp, bakamadım.
Karanlık yol’lardan, çıkamadım.
Geriden geriye, gitti hayat.

Gönlüm ne ister, beden’im nasıl yaşar.
Gönül, hayaller peşinde koşar.
Bir yanım söner, bir yanım coşar.
Yarıdan, yarıya gitti hayat.

Gülümü açamam, neden solmam.
Bir gün ölürüm, dünya’da kalmam.
Böyle gidişimle, iflah olmam.
Arıdan, arıya gitti bu hayat.

Paksoy'um, daha taze bir sabi.
Karanlık kuyu, hayat’ın dibi,
Rüzgâr’da, savrulan, yaprak gibi,
Oradan, oraya gitti hayat.