Hayatla uğraşmak kolay sanırdım;
Oysa....
Ne kadar yanılmışım.
Çocukken hep derlerdi.
Ekmek aslanın midesin de
Düşünürdüm!
Ne demek bu şimdi diye.
Yıllar geçti.
Sen beni çok yordun hayat..
Bu gece gökyüzünde ne çok yıldız var..
Milyonlarca,biz insanlar gibi;
Bizim gibi.
Hepside ayrı ayrı bir ışık saçar.
Hepside yalnız benim gibi.
Onları seyrederken
Daha iyi düşünmeye başladım.
Onlar gökyüzünde mücadele verir;
Bense;
Yeryüzünde yaşamla,senle boğuşurum hayat.
Yılları yollarıma kattım.
Yollarımı yaşadıklarıma.
Sen beni çok yordun hayat.
Hele büyük kentin ağırlığı yok mu?
Dost dersin seni arkandan vurur.
Kalmamış artık dürüst olanın;
Yanında yeri.
Verirsin nanköre şerefsize her şeyi.
Sen beni çok yordun hayat..
Kayıt Tarihi : 26.3.2004 16:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayten Özlem Yeşilçalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/03/26/hayat-122.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)