Hayat Şiiri - Mürsel Aydoğdu

Hayat,
yedi yaşında öğretti
kara kalemle yazmayı
pelikanla silmeyi
ateşimin çıkacağını bile bile
zamanla tebeşir tozu yutturmayı

büyüdüm,
çocuk kalmayı yeğleyerek
yetişemedim hızına
kaza yapmayı istemeyerek istemeyerek
ardıma baktırmadan yaşattırmayı

anladım ki,
hayat çaresiz bir son
hep aynı tahtaya baktırıyo
once yazdırıyo
sonra sildiriyo sildiriyo
sonunda ahirete kavuşturarak…