adını duyduğumda
gelmiyor artık
o içten gelen titreme
kalbimin atış ritmine karışmıyor artık gözlerin
Ankara'ya usul usul kar yağıyor
ben tavla oynuyorum
çıkış saatin yaklaşıyor
umrumda değil
çayımı yudumluyor,pullarımı topluyorum
arkadaşlarım var yanımda
hayatın biri için ağlanamayacak kadar
kısa olduğunun farkındayım artık
kim bilir belki de aşk değildin sen
sadece bir takıntı
gözlerin takılmıştı kalbime belkide sadece
üzülüp sıkıldığım günlere yanıyorum şimdi
hayat o kadar yaşanılası ki
gülmediğim her an hata
sadece gülücüklerimiz kar kalacak yanımıza artık bunu biliyorum....
Kayıt Tarihi : 24.1.2010 03:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gencay Meriç Kalıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/24/hayat-1131.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!