Hayat Şiiri - Sibel Aydın

Hepimiz sevdalardan geldik
Yorgun, harap, biçare.
Başta saflığın açılan kara gözleri gibi
Ne kadar kırmızıydı güller!
Kalbimiz nazlı mı nazlıydı.
Meltemler fırtına gelirdi o zamanlar.
Yorulmadık, bıkmadık
Sevmeden sevdik sandık.
Sevdiğimizde anlamadık.
Ne çok sevdik,
“yıllar giremez” dedik,
“Eller giremez” dedik.
Ne şarkılar söyledik,
Ne danslar ettik,
Ne ne vaadler verdik.
Dört mevsim, bir mevsimdi o zaman.
Hep güneşli, hep sıcak.
Anlayamadık
Bir saniye sonrasının mazi olduğunu.
Yaşamadık ki yalınlığını yalnızlığın.
Sevgili hep bizim sandık
Kırılmazdı sevgili ne kadar hoyrat olsak.
Ölmezdi sevdiklerimiz,
Harcadık umudu, aşkı,
Harcadık bir nefeste hayatı,
Harcadıkça arkası gelecek sandık.
Anladık
Çok geç oldu bazı şeyleri,
“Niye daha çok bakmadım
O zeytin gözlere? ”
'Niye kıymetini bilmedim
Ağlayan yüreğin? ” dedik
Hasret kaldık
Yaşayıp da hakkını veremediğimiz hayata
“Şimdiki aklımız olsaydı” dedik.
Yaşamadıklarımızı özledik
Yaşadıklarımızdan çok...