-Hayat Şiiri - Nurcan Bingöl

Gülmek ağlamayı getirir derler
Çok sevmek aldatılma korkusunu
Saran eller bir gün ya sarmazsa sancısını.
Yalnızken güçlüyüz kimseye ihtiyacımız yok derken
Bir dost omzu ararız başımızı yaslayıp ağlayacak
Sevmekten öte yok derken sevilmek isteriz çocukça
Yüreğimize dokunan bir el, gözlerimize doğan ışık
Teselli eden bir söz, sıcak bir kahve kokusunda gülümseyiş isteriz.
Ne yazık ki yaşam güldürdüğü kadar ağlatan
Mutlu ettiğinden çok hüzne boğan
Umutlar kadar ümitsizliğe salan
Güzellikleri kadar
Çirkin yüzünü bize tokat gibi çarpan
Acı hayat… Şeker kat iç beni der gibi hayat!
Beni ben yapan değerler hatalarımı tecrübe edişimdendir
Yaşanmışlıklarım beni susturmaya yeltendikçe
Hayallerim şiirlerin mısraları gibi
Sonu belirsiz roman gibi
Hayatım elimde büyümeyi bekleyen bir bebek gibi
O verecek ben tüketeceğim dilediğimce
Şekillendirip sunacağım senaryomu yaşama
Ya bozacağım ya yapacağım ellerimde yap boz gibi
Önce ağlatacak hayat acıtacak
Sonra ben güleceğim inadına tüm acıtanlara inat
Yaşayacaklarıma ışık tuttuğum yolda aşk
Şair etti beni çok şanslıyım hayat!