Hayat Şiiri - Necati Tarak

Çamları seyrediyorum pencereden,
Esiyor sonbahar yeli,
Çamlara can geliyor sanki.
Bir körüksü misali
Bir sağa, bir sola yatıyor.
Bir bakıyorsun ayrılıyor dalları
Sonra alıyor eski hallerini.

İşte hayat böyledir.
Bir zaman açılır tomurcuk gül gibi.
Atar hayatın kollarına kendisini.
Sanki dünyada bir kendisi varmış gibi.
Daha sonra geçiyor ömrü eriştim sanıyor.
Rüzgârsız çama benziyor hali artık.
Durgun, üzüntülü yaşıyor hayatı.
Sonunda hayata veda ediyor.
Terk ediyor dünyayı.

Düziçi
23.11.1968