HayAşkım Şiiri - Urungu Şad

Sevgiliye Aşk’ı ilk defa on bir yaşında, Hüseyin Nihâl ATSIZ’ın fevkâlade eseri Bozkurtlar Diriliyor’un kahramanlarından Urungu ile tanıdım.
Ve on beş yaşında sevdiğimin gözlerinde tanıştım.
Yaşım on dokuz olduğunda ise acısıyla…
Masumun yanında kendi kalan tebessümlerin, hıçkırık fırtınası’nda ağlayışların, … bile bir nedeninin olduğu hayatta sevgiliden ayrılığın da bir nedeni vardı tabii ki…
Ama olmayan, daha doğrusu haykırmak gerekirse:
Olmaması gereken, diğer adı “Yakışmayan” da bu idi.
Şimdi yaşım yirmi bir ki bu yirmi bir en güzel bu sözlerde güzel:
“Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın! ”
Kendimden parçalar indirmeğe çalışıyorum gözlerimin ucuyla sevdiğimin beni umursamaz denizine; ama olmuyor, beceremiyorum. Nazlı İstanbul gönül vermeseydi Fatih’e, geçit de vermezdi. Akıtırdı surlarından göz yaşlarını, “Hayatımda sana yer yok” derdi. Aynı Pınar gibi…
Pınar mı? Sevdiğim…
Aramıza koyduğu ayrılık ise nefretim…
Umudum mu? O da on bir yaşından beri içimde…
ATSIZ Atamın bir diğer eseri Bozkurtların Ölümü’nün içinde,
Kür Şad’ın son sözünde:
“Sonuna kadar! ”
Yâr, şahit değil buraya yazmış olduklarıma; ama siz…
Ama siz şahitsiniz.
Eğer dönersem bu yoldan, bürünürsem başka bir kimliğe, dersiniz ki Tanrı katı’nda:
“Yazıklar olsun sana, biz böyle bilmiyorduk seni…”
Ola ki çekingenlik yer bulmasın o vakit ruhunuzda!
Ama şuan ki gibi kendiliğimle buluşursak ilâhi mekânda, bu kelimeler bir olsun dudaklarınızla:
“Pınar… Orçun çok seviyor seni…”
Ve simdi gelmişken son sözlerden bir önce geri,
Diyorum ki:
Her ân yazıyorum;
Bkz: Üst satırlar… (Gülücük)
Ben, yazdıklarıma “Deneme” diyorum; siz ne derseniz! amenna…
Bu arada izninizle, birkaç kelime de kendimden bahsetmek istiyorum:
Çok yüksek gönüllüyüm. (Bir gülücük daha)
Şaka bir yana, ben de bir yana.
Kavuşma, benim; Ayrılık, şakanın yanına.
Geri oldu ileri, bunlar benim değil şimdiliğin son sözleri:
Tabirin caiz-i güzel insanlar…
Bu genç,
…
Pîr sustu.
Ama Aşk ayrılığı denen illet aldıkça kendi yanına yedi düveli dahi…
Siz sakın susmayın.
Yoksa susayıp Şeytan’a gebe kalırsınız.
Haydi alın elinize dilinizden anlayan kaleminizi ve kurulun meşk sütünün bile bulunduğu sayfalardan sofranıza…
Her satırda, acıdan “Aman” çeksin Şeytan yazdıklarınıza...
Şeytan, yamandır; ama yürek de amansız…

Orçun~