Hayasız Öfkelerin Saltanatı

Çatık kaşlarınla
Ve
Ardı arkası kesilmeyen ahret sorgularınla
Hayâsız öfkelerinin sınır tanımazlığında
Hışımla dikilmiştin
Adına nizamiye denen
İnsafın geçit vermediği o kapıda

Sırtımdan aşağı boşanan buz gibi bir ter
Dermanı kesik dizlerimin
Çözülen bağı heder
Yanık bağrımın ortasında açan güller
Abanoz tenlerde
Kuluçkaya yatmış kederler

Zamandan koparak toprağa düşen her yaprak
Sonsuzluğa açılan kör bir sokağın kuytusunda
Karanlığı selamlayıp uzaklaşırken telaşla
Kaç namazlık saltanatı olur sanırsın
Dört kollu denen
O mucizevî tahtırevanda

Bir bilet de bana kes şimdi
Keşkilerin tükenmişliğinde ıslanan

Eylül GÖKDEMİR