Hayasız hayat Şiiri - Özlem Saba

Sen; kendi zamanında bile
kaybolmuş, hüzünlü bir aşk şarkısı

hep kendini arayan
zor yolculukların, düşler kırığı...

kaşlarının kırılmış şafkına vuran ay ışığı...
ve dudaklarının büklümünde oynayan gümüş sırtı balıklar bile
hissettiremeyen yaşadığını..

başı bir kez okşanmamış
ve yüzüne vurulan tokatlardan sonra
uyandırılan hayata
öpüşlerden önce...

-ben şimdi sana binlerce şiir yazarım da-

yazmak yürek ister
korkarım, bulamamaktan
yüklerini kaldıracak kelimeleri...

oysa sen ne güzel sırtlanırsın
o küçücük omuzlarında tüm yükünü
hayasız hayatın...