Susmuş… Sessiz kalmış çocuk kendi içinde.
Küçükken dinlediği masallar kadar pembe değilmiş düştüğü kaldırımlar
Sararmamış henüz yağmur bulutları.
Hüzün dediği şey annesinin gözyaşlarıydı oysa
Görmezden gelirken umarsız yarınları
Bakmış…Öylece bakmış kilden testiye
Ne soğuk sular yudumlamıştı oysa
Şimdi paramparça her şey çatlak elleri gibi
Bugün susuzdu kuru dudakları şehrin çölünde
Akıp giderken hayat Kızılırmak gibi
Dokunmuş… Kimsesizliğine dokunmuş alkolik bir şair gibi
Masasında bembeyaz iki kardeş
Ağlamaklı değildi hiçbir zaman oysa
Yarın daha da sarhoş olacaktı İstanbul zindanında
Durup bakarken bütün aşklarına.
Kayıt Tarihi : 30.12.2012 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!