Hayalperest Şiiri - Yılmaz Akdeniz

Asfaltın üzerinde kayıyor eski model mustang
Ben şoför koltuğundayım,sense yanımdasın
Elin elimde başın omzumda
Saçların yanağımı okşuyor
Sağımızda buğday tarlası sarı,sıcak
Solumuzda uçsuz bucaksız masmavi bir deniz
Umut taşıyor her dalgası kıyıya
Sen Mıschelengelo’nun bile aynısını işlemeye ömrünün yetemeyeceği
Güzellikteki kollarını açığa çıkaran bir penye giymişsin
Saçlarını rüzgar dağıtıyor,tenini güneş aydınlatıyor
Dudakların gergin bir yay gibi; aralanınca bir ok saplanıveriyor yüreğime
Ağzının içini her görüşümle…
İçten gülümseyişinde tatlı yaramazlıklarıyla
Neşe kaynağı bir kız çocuğu saklı sanki…
Ahh ne de güzel gözüküyor dudakların
Eğilip bir lokma alıyorum ağzının içinden
Nedensiz gülümsüyoruz
Ne kadar da mutluyuz
Radyoda güzel bir şarkı çalıyor
İkimizin de bildiği bir şarkı
Sahi kim söylüyordu bu şarkıyı?
Kimin umurunda…Biz eşlik ediyoruz şarkıya
Biz birlikteyiz seninle sarının sıcağında
Mavinin umudundayız
Buğday başaklarının kokusu
Deniz tuzunun tadı ve teninin yumuşaklığı
Hepsini sanrısındayım
Belki çok hayalperestsin diyeceksin bana
Ben gülümseyeceğim hayalimin ütopikliğine

Sonra gözlerine değecek gözlerim
Ve yine ordayız işte…
Sarısı gözümü kamaştırır
Mavisi umudumu kanatlandırır…

Bir sahil kentindeyiz şimdi
Zamanın asılı kaldığı bir andayız
Güneş batıyor ufukta
Gökyüzünde ki bulutlar
Ustaca çizilip boyanmış
Nonfigüratif bir resmi andırıyor
Bulutlardan eşyalar yapıyoruz
Şaşırtıyor beni yaratıcılığın
Gün batımının kızılına bulanıyor gökyüzü
Ne de güzel görünüyor tenin
Buluşunca kızılıyla güneşin…
Ve belki yine hayalperestsin diyeceksin bana
Ve ben yine gülümseyeceğim hayal dünyama