Ne desem bilmiyorum bana bu kaderi yazan kaleme,
Beni sana bir ömür hasret bırakan kaleme ne desem?
Başım alınyazımdan yana perişan,
Yüreğim dargın yıllar yılı alınyazıma,
Ne gökler bir tek gün kulak verdi,
Ne yerler bir kere aldırış etti
Niyazıma.
Boşuna mı yağmurla yağmur oluşum,
Denizle deniz, toprakla toprak,
Kuşla kuş, yaprakla yaprak,
Ağaçla ağaç, böcekle böcek oluşum?
Ölümle ölüm olsam, mezarla gömülsem mezara,
Bedenim yeniden yaşamaya imrenecek
Ve seni görse, seni duysa;
Dirilecek.
Başım bir sana eğri, boynum bir kadere bükük,
Gidip gidip geliyorum senle kaderim arasında
Fakat menzil bitip tükenmiyor, beden yorgun,
Ciğerler yanık, yürek yaralı,
Aklımı yitirip gitmişim akılsızlıklar içinde,
Ömrüm sellerle gitmiş, umutlarım yellerle,
Bir ömür boyudur boğuşup duruyorum elkızı, ellerkızı
Hayallerle.
(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >33-34/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 22.3.2005 23:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!