Çok küçükken duymuştum ben İstanbul u
Evler,camiler kurmuştum hayallerden hülyalardan
Çocuk aklım işte gelenlerden gidenlerden sorardım onu
Taşına toprağına el değdirenlerde görürdüm o mutluluğu
Ben sende buldum senle büyüttüm düşlerimi
Gelip görmeliydim bitirmeliydim bu özlemimi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
