Hayallerin Şehrinde Şiiri - Turgut Yahşi

Çok küçükken duymuştum ben İstanbul u
Evler,camiler kurmuştum hayallerden hülyalardan
Çocuk aklım işte gelenlerden gidenlerden sorardım onu
Taşına toprağına el değdirenlerde görürdüm o mutluluğu

Ben sende buldum senle büyüttüm düşlerimi
Gelip görmeliydim bitirmeliydim bu özlemimi
Bana kucak açıp gel der misin ki
Genç fatihe yüreğini açtığın gibi

İlkin öğretmenim anlatmıştı seni bana
Mavi yeşil kırmızı bir renk armonisi
Senin için yapmıştık bir gök kuşağı benzetmesi
Bir su serper misin yüreğimdeki yangına

Leylasına kavuşmak için yollara düşen mecnun gibi
Şirinine ulaşmak için dağları delen Ferhat misali
Ulaşıp kavuşamadık sana ama söyledik bir ağızdan türkünü
“yedi tepenin şehrinde bıraktım gonca gülümü”

Hayallerimle beraber bende büyüdüm artık
Bana seni anlatan öğretmenimle yollara düştük
Duygular tarifsiz hissiyatım büyük mü büyük
Bana yine de gel diyor musun

Anladım senin için niye düşülür yollara
Bir haykırdım İstanbul diye dağlara taşlara
Sevgimi iletmeleri için dil döktüm kuşlara
Beni de beni de kabul eder misin.

Bin şükran seni bize lütfeden yaradana
Bir ilk bahar yağmuru gibi içimize düşürene
Peygamber müjdesine mazhar olan fatihine
Gel der misin senin için yanıp tütene

İşte şimdi İstanbul’dayım hayallerin şehrinde
Bir fatihte Süleymaniye de yeditepe de
Fatihin ayak izlerini arıyorum her yerde
Kavuştum ya sana gam yemem ölüp gitsem de