Çılgın yüreğinde yangına dönerken hasret,
Artık hüzünler istediğin mutluluk kadar derinde.
Ve çaresizliğini yeniden büyüten bu acı ihanet,
İsterim ki unuttuklarını hatırlatır günün birinde.
Biliyorum yoruyor kalbini,bu ayrılıklar,
Bu cadde,bu sokak ve bu ıssız mahalle,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta