Hayallerimiz Vardı... Amata Part 12

Sona geldim Amata. Geride bıraktığı ne varsa şimdi,harmanlıyorum gidişiyle beraber. Hayalini ayırdım sadece bir köşeye. O varken bülbüle dönen dillerim,lal oluyor karşısında. Buralarda bir umut olmalıydı biraz. Ama bulamıyorum. Sessizce çığlıklar atıyorum.

Hayallerimiz vardı. Defalarca kurup,ulaşamadığımız. Ellerimiz mi kısa geldi de tutamadık ucundan bilmiyorum. Ama hayallerimiz vardı bizim Amata.

Hazan mevsimi bitip,güller açacaktı Amata gönül bahçemizde. O bahçe ki,papatyaları koparıp dalından taç yapacaktı başıma. Bu aşk bir kraliyetse aşkın bilmem kaçıncı bendinde,güllerin arasında ilanı aşk edip O Krallığını ilan edecek,ve takıp beni koluna Kraliçeliğimi taçlandıracaktı,yüreğinden çıkarttığı öpücüklerle...

Ve işte o zaman tarihe imzamızı atacaktık Amata. Gösterecektik herkese,aşkın dudaktan kalbe değil,yürekten yüreğe akıp ruhlara karıştığını.

Kondursaydı eğer yüreğindekilerini,yüreğime yüreğime...

Gitmeseydi eğer yeşeren gönül bahçemizden...