Şamil Akay - Hayallerimiz Vardı. Şiiri - ...

Başını yastığa koyar koymaz uyuyanlardan olamadık. Hayallerimiz vardı.biz de isterdik şu an hiç bir şeyi umursamadan yirmi ikinci rüyayı görüyor olmayı ama ne huzur bıraktılar ne uyku.Hiç, ama hiç hayal ettiğim gibi bir hayatım olmadı. Oradan oraya sürüklendim durdum.Hiç sevmediğim bi yerde hiç istemediğim bir hayatı, boktan insanlar arasında yaşıyorum. Yaşadıkça çoğalıyordu acılarım. Aslında ben iyi biriydim.Sonra canımı yaktılar, duygularımı kaybettim..Bugüne kadar iyi niyetim sürekli suistimal edildi, Anladım ki insanlara kötülük yarıyor. Dilimdeki dualar bedduaya, içimdeki sevgi ise yerini nefrete bıraktı. Bazılarımız acıya doğar,bazılarımız neşeye. ama ben şansızlığın tam ortasında doğdum. Artık hiç bişey yapasım gelmiyor.Git gide bıkıyorum hayattan. Şimdi istediğim şeyler gerçekleşse, mutlu bile olamayacakmışım gibi artık. çünkü yoruldum, çünkü bugüne kadar -mış gibi yapmaktan burama kadar geldim. güçlüymüş gibi, mutluymuş gibi, herşey yolundaymış gibi yapmaktan ve yaşıyormuş gibi yapmaktan inan yoruldum.biz çaresiz adamlarız. harbiden çaresiz adamlarız. hep bu sefer olacak diye diye, içimizi bir enkaz yığınına çevirdik,şimdi topla diyorlar toplanır mı? zaten başımıza ne geldiyse, bu bitmek tükenmek nedir bilmeyen, içimizi her seferinde kemiren “bu sefer olacak” illetinden geldi.unufak oldu yüreğimiz ve bundan sonra hayatımız onu toplamakla geçecek."Seni asla bırakamam ben" diyen insanların gittiğini gördüğümden beri,herkese güvenimi kaybettim ben.bu hayatta çok çelme yedim,hemde en sevdiklerimden.sıradan insanlar değildi yani. dönüp ‘napıyorsun lan’ diyemeceğim insanlardı.Şunuda söylemeden edemeyeceğim;
Bir yüzü diğer yüzüne, bir sözü diğer sözüne, ve günü gününe uymayan insanlar üzerine, bir ömürlük hayaller kurmayın. Sevgi kararlılık, istikrar ve sadakat ister. Ne istediğini bilmeyen insanların elinde, oyuncak olmayın.Bugüne kadar ne istediğini bilmeyenler eksiltti ömrümüzü.benim kalbim var ama acımıyor artık iki gözüm. onu nasıl edelim? bu dünyada tek bir dilek hakkım olsa, hiç birşey hissetmemeyi dilerdim diyordum. o dilek hakkına gerek kalmadı yüreğimde hissettiğim insanlar benliğimi hissizleştirdiler. diyecek bişey bırakmadınız teşekkür ederim. sayenizde bir daha hiç kimse beni böylesine derin yaralayamayacak çünkü ben artık dünyada iyi insanların olduğundan hep şüphe edeceğim ve herşeyi, herkesi sorgulayarak yaşayacağım.