Ülkemin en güzel şehri istanbul!
Şafak vaktinde gökyüzü boyanır kızıl renge;
Birazdan aydınlanacaksın ufuktan doğan güneşle.
Selamlayacak seni herkes, sabahları yedi tepede;
Doğan güneşin güne merhaba dediği her güzel günde.
Toprağın bağrında hürriyete kavuşmuş çiçekler;
Bahar türküleri söyleyecek seninle.
Sen ey düşlerimin şehri İstanbul!
Seninle ay bir başka parlardı kuytu gecelerde.
Çamlıcada senin o eşsiz manzaranı;
Seyretmekti beni benden alan.
Mehtaplı bir gecede seyre dalarken ansızın;
Gelen rüzgârındı ruhumu okşayan.
Sen ey hayallerimim şehri İstanbul!
Dalgalanan denizlerin vardı;
Hüzünlerimi beraberinde götüren.
Gökten toprağa düşen yağmurların vardı;
Bedenimi ıslatan ve ruhumu yıkayan.
Gecenin zifiri karanlığında gökyüzünü süsleyen yıldızların vardı;
Yüreğimin derinliklerine kayan.
Ve minarelerinden yükselen ezanların vardı;
Beni büyüleyen ve alnımı secdeye koyan.
Sen ey Fatihlerin şehri İstanbul!
Seni senden alan, adını tarihe yazan Fatihin vardı.
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 14:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!