Hayallerimin Özgürlüğü Şiiri - Aslı Demirel

Tüm çıkmazlarıma inat
Özgür bıraktım hayallerimi
Saplanmış paslı sözlerin
Delip geçen kırıcı gözlerin içinden sıyrılıp
Hasarsız çıktılar yola

Zaman kısaydı da gezilenler dünya dolusu

Önceleri gerçekti hayal
An geldi nefes alamadılar yolculuk esnasında
An geldi boşluğun sağır ediliciliğinde kayboldular
Kalabalıklar arasında ezilip büzüldüler bir köşeden dönmeleriyle

Ama sonra dönüp dururken gerçekler kaçtı ellerinden
Uydum ben de onlara
Ve bir anda koşmaca oynamaya başladılar çocuklar gibi
Yorgun hargın durup bir duvar dibinde
Ellerini dayayıp duvarın serinliğinde soluklandılar
Hatta hayallerimde hayal kurdular
Çöküp oldukları yere

Yüzünme koca tebesümler yayıldı
Kendi kendilerine kıkırdamalarıyla
Hayal dahi edemeyeceğim mutlulukları kucaklıyorlardı

Alıp başlarını gidiyorlar bu aralar
Söz geçiremiyorum
Aslında vazgeçtim önce kendimle baş etmeliyim
Ben öğretmedim mi özgürlüğü onlara
Ellerimdekileri bile bile ne bunların hali

İyi hoş da
Dönüş yolunda ben kayboluyorum
Muhteşem manzaralar çiziyorlar gözlerimin önüne
Ama buluşunca su sesiyle
İnciniyorum

Öyle cesurlar ki
Hayal hayal içine kurulunca
Ucu bucu yok tutabileceğim
Sonunu bir görebilsem...

Ya sonra...

(08 06 2007)