Küçükken hayallerim vardı
kendimden büyük.
Sevgimi saklamıştım.
Şefkatimin kollarını açtım,
Özlem çekerek yıllara.
İşte adını söylemiyorum kime, niye diye
Varsın hasret bilsinler
İçimdeki yanan ateşi
Bundan sonra biliyorum alışmalayım.
Aman Allahım bu nasıl hasret.
Hasret dedikçe korlanan bir ateş
İçim acıyor.
Ama nasıl olur alışamam
Biz onunla büyüdük
Başı öne eğen
Gönle söz dinletemeyen, o çocuk.
Ne kadar güzelmiş hayallerim
Ne gariptir ki şimdi o hayallerimi hayal ederim
Kayıt Tarihi : 20.10.2005 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)