Hayallerim Yok
Şimdi sonundayız bitti zaman
Gün karanlık gecem zehir gibi bana
Sus birazdan diner içimdeki hava
Sensizliğe şahit bu rutubetli tavan
Bu çıkmazın içindeyim huzurun dışında
Göremiyorum ya da söndürüldü ışıklar
Hayallerim gözlerinde bulunmaz bir açıkta
Sen gittiğinden beri hep kapım açık bak
Gözyaşımla yıkanan kirli bir duvar var
Yokluğunda yine odama doldu dumanlar
Bilinen şudur ki hayatta bu var bak
Ben ruhumu kaybettim bu oynanan kumarda
Saatler durdu bu 15.saniye
Sensiz geçen saniyeler gülmeme mani hep
Eğer dönmeseydi yalanların sahiye
Olmazdı eski gülüşler bu şiirle kafiye
Hayallerim yok çünkü şuan hepsi firarda
Sigaram gibi hepsi uçuverdi bir anda
Sen yoksun ama elimde biram var
İstediğini yap ama hayallere inanma
Düşler de soğudu bak mevsim sonbahar
Vur kalbine pranga akarsa sonda kan
Aklım ve kalbimdesin istersen orda kal ama
Pas tutan bu kalpte nefret dolu sol damar
Sönmüş bir güneş var geceleri görülür
Gündüzleri aklım insanlığımı sömürür
Kalp denen yerde nefretim gömülü
Geceme şafak çöktü ışığı söndürün
Boş hayaller vardı gör bak masamda
Uykularım oluşmakta kabustan ve masaldan
Gittin ya bitmez hiç derdim de tasam da
En azından gülümsüyorum sen olmasan da
Umudumu sakladığım kefenin cebi delik
Gittiğimiz bu ıraktan geri dönmeyelim
Sevgi sarsa beni nefret bataklık derim
Dokunma yanarsın ateştendir tenim...
Kayıt Tarihi : 7.12.2020 00:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!