Hayallerim vardı benim

Benim hayallerim vardı
Düşlerimi süsleyen
Yarınlarıma mevsimler gibi açan
Umutlarımın sisli bulutlarını
Dağıtan
Gözyaşlarımı hatıralarımda toplayan
Özlemlerimde gökkuşaklarını
Açtıran
Hasretlerime rengârenk ümitler eken
Hayallerim vardı benim
Mum kokulu akşamlarda
Sokak lambasının ışığının altında
Sevdamı sonsuz okyanus’lu yüreğimin
Gemilerinde dalgalandıracaktım
Gecenin bir vaktinde gözlerinin rengine
Kayan yıldızları toplayacaktım
Tellere konan kuşlarının muhabbetleriyle
Senle sarhoş olacaktım
Eskiden hayallerim bir sen vardın
Şimdi hayal kırıklıklarım, sensizlik
Birde uykusuz gecelerim var
Eskiden hayallerim vardı
Hiç susmayan şarkılarım vardı
Şimdi yüreğimi deşen ağıtlarım var
Elimde ömrümü doldurmayan
Topladıkça, böldükçe eksilen
Ağladığım aşklarım var
Yazdığım şiirlerimin arasında kuruttuğum
Siyah beyaz filmlerin labirentlerinde kaybettiğim
Yâda kaybolduğum
Sevdam ve çığlıkları var
Yüreğimin terazisinde taşıdığım sen vardın
Şimdi intihaba dönen sensizlik var
Ama yine hayallerim var
Şimdi çok uzaklarda
Karanlığa bürünmüş dağlar ardında
Yitmiş, sönmüş hatta kırılmış
Olsa da hayallerim düşlerim var
Senle, sensizliğe dair
Sonra ayrılık, yalnızlık gün doğumlarıyla
Bahçemde büyüttüğüm güllerim var
Bir de umutsuzlukla açtığım tulumba yanında
Mezarım var
Kırmızıya boyadığım sensizliğin son şiirini yazdığım
Mezar taşım var
Sensizliğin öpücükleriyle kapanan gözlerim, uykum var
Hayallerimde düşlerimde vedalaşmalarım var
Sol tarafımın son bir takında olan benden gitmeyen
Benle giden sensizlik var
Yine de son bir hayalim var
Oda kalsın vuslata sevdiğim
Hayallerimle, düşlerimle bana elveda
Sana veda