Hayallerim uçurtmamın kuyruğundaydı

Ne umutlarım,ne hayallerim vardı.
Tek,tek bağladım onları ellerimle.
Uçurtmamın kuyruğuna.
En seven olacaktım,en sevilene.
En özlenen olacaktım,en özleyene.
En beklenen olacaktım,en bekleyene.
İlk başlarda her şey yolundaydı.
Süzülürken sonsuz maviliklerde uçurtmam
İpleri benim elimdeydi.
İstediğim gibi bırakıyor,
İstediğim gibi çekiyordum.
Aniden çıkan fırtına kontrolü elimden alıp,
Doğa ve şansa bıraktı.
Doğaya bir diyeceğim yok ama;
Şanstan yana hiç kısmetim yoktu.
Birden kopan ip
Hayallerimin de kuyruğunda olduğu
Uçurtmamı aldı benden.
Gözden kaybolana kadar izledim onu.
Tamamen fizik kuralları içinde gidiyordu.
Bulutlar arasında kaybolup gitti.
Oysa kuyruğunda ne hayallerim vardı.
En seven olacaktım,en sevilene.
En özlenen olacaktım,en özleyene.
En beklenen olacaktım,en bekleyene.
Tüm hayallerim kaybolup gitti.
Zira;
Hayallerim uçurtmamın kuyruğundaydı.
Yeni bir uçurtma yapmaya ne cesaretim,
Ne de ömrüm var.
Onun da kaybolmayacağının bir garantisi yok.
En güzeli hayalleri bağlamamak uçurtmanın kuyruğuna ama;
Benim hayallerim uçurtmanın kuyruğundaydı.