Hayallerim Depreşir Şiiri - Adem Uysal

Güneş batarken karlı dağların ardında,
Tatlı bir hüzün çöker üstüme.
Nedenini bilmediğim,
Kabusum olur karanlıklar, içim üşür.
Dayan biraz derim kendime,
Ne kaldı şunun şurasında sabaha?
Her gecenin sonunda
Güneş doğar mutlaka

Hayallerim depreşir birden
Çocukluğum geçer gözlerimin önünden.
Delikanlılık yıllarım düşer aklıma
Sevinçlerim hüzünlerim
Karşıma geçip dizilirler.
Hafta sonları yaptığımız
Mahalle maçlarını hatırlarım
Anemin "akşam oldu, çabuk eve"
Deyişi çınlar kulaklarımda

Okula başladığım o ilk günü
Unutmam mümkün mü?
Nasıl unutabilirim,
Diploma alırken duyduğum heyecanı?
Ben bunları düşünürken,
Ağlayan çocuk sesleri gelir yerin derinliklerinden
"Siz ne merhametsiz insanlarsınız
Hayat hakkımızı elimizden aldınız" diyen,

Ey kendilerini uygar sanan yaratıklar,
Söyleyin size ne yaptı bu çocuklar.
Yeter artık yahu kendinize gelin,
Bu dünyaya odun gelip,
Odun mu gideceksiniz?