Hayallerim/Bir Kıyı Mahallesinde

Bir hayalim var benim,
Anılarıma davet ettiğim.
Kapat gözlerini beraber gezelim.

Yazın en yazında…
Kiremit damlı bir kıyı mahallesinde,
Meydanı mesken tutan çay bahçesinde,
Bir gün geçirmek isterim, özgürce…
Bahçeyi kollayan sıska, yosunlu moloz duvar,
Ötesinde eğreti bir hayrat, bir pınar,
Bidonları dahi yorgun tek sıra insanlar,
Onlar gibi; çalınsa da ümitleri bir o kadar ümitvar,
Bir gün geçirmek isterim, özgürce…
…
Salkım yüklü asmanın sardığı çardak gölgesinde,
Tel sargılı, tahta sandalyelerden birinde,
Kadim dostlarla koyu sohbet içine düşmek,
Bir gün geçirmek isterim, özgürce…
Köşede pes edip yaslanmış bir koltuk,
Önünde isyankâr bir masa, belli ellisinde,
Üzerinde lambalı bir radyo, kırık dökük,
Uğultusunun sese hükmettiği “Türkiye’nin Sesi”nde,
Bir gün geçirmek isterim, özgürce…
Yan masalarda dedeler, emektar ellerinde tespihler,
Gülücükleri asırlık çizgileri değerinde samimi,
Dillerinde memleketten en afili havadisler,
Onlar gibi; çarkıfeleğin kayıpları ama sönmemiş ferleri,
Bir gün geçirmek isterim, özgürce…
…
Yırtık lastikli çocuklar, mutlulukları çelik çomak,
Zamane arabası gelmez meydanın en böğründe,
Onlar gibi; alınlarında yazgı fakat beyinleri zinde,
Bir gün geçirmek isterim, özgürce…
…
Bir gün geçirmek isterim,
Bir kıyı mahallesinde,
Bir çay bahçesinde,
ÖZGÜRCE! ..