Benim hayallerim vardı değil mi anne?
Hani çok umutlanıp da kısa sürede kaybettiğim;
Hani şu hep ulaşacağıma inanıp; düşlediğim,
Duygularımı körükleyen;
Beni en yabancı kıyılara sürükleyen,
Bir gün belki dediğim hayallerim..
Belki yanlış bir öyküdeyim ama;
Küstürdünüz beni hayallerim..
Ben hep yeşil portakal bahçelerinin,
Kırmızı topuklu ayakkabılı dost dediğim Ayşe'nin,
Her hikayede ödüllenen mutluların
Bu sınavı kazananların hayallerinden değilim
Ben öyle kendi halimdeyim
Hem öyle büyük hayallerim de yoktu ki benim;
Ama siz küstürdünüz beni hayallerim,
Bir daha sizden düşlemeyeceğim
Anne artık hayallerim yok benim..
Kayıt Tarihi : 7.9.2010 03:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yağmur Günenç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/07/hayallerim-97.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!