Hayallerim Şiiri - İlker Köken

Gökten yeryüzüne düşen karlar gibiydi hayallerim.
Önce çok güzel, seyirlik
Sonra üşüten, soğuk
Ve en sonunda eriyip giden.
Yitirilen yani
Ellerimin arasından akıp giden hayallerim vardı…
Ne gidilmesi gerekene gittim
Ne görülmesi gerekeni…
Hepsi umutlarımla gömüldü bir akşam sarhoşluğunda
Senin gidişlerin kadar olmasa da;
Yine de yüreğimi acıttı bu yıkım
Görememekti içimdeki en büyük korku
Bir daha yapamayacağımı yapamamanın kırıklığı
Annemdi belki olmayacak olan hayatımda
Belki de babam…
Korktum.
Hep erteledim sevinçlerimi,
Sustum söylemedim sana kırgınlığımı
Söyleyemedim “senin gidip, benim kalmalarımdaki kırgınlıklarımı”
Oysa gülmekte yakışırdı belki bana bu hüzünde
Bu soğuk ve karlı aralık ayında…