Bazen yaşamım da,
Öğle gün olur ki;
Birden dalar giderim.
Yolu sonu olmayan,
Sonsuz hayallere…
Tüm güzelliklerde, mutluluklarda…
Sevinçlerde, heyecanlarda…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
hayaller zincirinde safi mutluluklar içindeyken değer çok zor anlaşılır...
denge
mutluluk ve mutsuzluğun
kaybetmenin ve kazanmanın olduğu gerçek hayatta anlaşılabilir...
ama hayallerimizi yitirdiğimiz noktada da yüzelselliklere sığan kişiler oluruz...
hayal ve gerçek kavranlarını özümsediğimiz de iki tarafında gerekli olduğu anlaşılır diye düşünüyorum..
selamlar Erdoğan bey ve tebrikler şiir için...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta