Seninle bir kış akşamında tanışmıştık.
İşte o an üşüyen bedenim ısınmış hatta terlemiştim.
Sanki bir yerlerden güneş doğmuş da yazın sıcağında kalmış gibiydim.
Biliyormusun ben, sadece senin olmadığın kışlarda üşüdüm.
Sen benim içimi ısıtan güneşim oldun her zaman.
Seninle olduğum zaman mevsimlerin tadını almaya başladım.
Çünkü sen bana hayat verdin, huzur verdin.
En önemlisi de ne biliyor musun;
sen bana hayallerimi verdin.
Bütün hayatımda, hayallerimde sendin.
İşte bu yüzden diyorum ki
Seni benden daha fazla sevecek kimse olamaz.
Çünkü kimsenin hayalleri bu kadar vazgeçilmez olamaz.
Kayıt Tarihi : 4.1.2018 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!