Hayallerim Şiiri - Ayşe Tuğba

Hayallerimi mavi uçurtmamın kuyruğuna taktım.
Bulutların üstüne arşa ulaştırmak istedim onları.
Tanrı daha yakından görsün de gerçekleştirsin diye.
Ne olduysa birden oldu.
Rüzgar ters yönde esmeye başladı.
Tutamadım uçurtmamın ipini,
Çok koştum arkasından.
Dağları, nehirleri, yılları geçtim.
Ve artık pes ettim.
Oturdum bir söğüt gölgesine ayaklarımda yılların izi,
Gözlerimde uçurtmamın..
Sonra kaldırdım kafamı semaya,
Bulut mu hüznün habercisiydi,
Yağmur mu bilemedim.
Şimdi hayal yüklü uçurtmam hangi hüzünlere kapılmış,
Göremedim..
Kapadım gözlerimi ve süregelen bir yorgunluk hissi.
Hayaller yıkılmazmış belki ya da suya düşmezmiş dedim.
Uçarmış onlar içimin kırık döküklüğünden uzağa.
Ve onlar dahi terk edermiş bir nebze.
Tanrı gökte diye bize yalan mı söylediler anne?
Kırdığım kalpler, düşürdüğüm ekmek kırıntıları..
Anne olmayı hiç istememiş birinin çocuğu gibi,
Hani en çok soru sorduğunuz
Tanrınızın uçurtmaları..
İpleri şimdi boyunlarınızda dolaşık..
En sevdiğim oyun şimdi uçmak.