hAYALLERİM Şiiri - Ahmet Türkkan

Aslında ne çok hayalim vardı senli...
Bir sahil kordonunda el ele yürümek,
Zamanı unutarak zamansız aleme..
Herkes varken kimse yokmuşcasına,
Bakışlarını yere düşürmeden, gözlerimi senden kaçırmadan hiç..
Biraz yeşil de biraz kumsal da oturarak,
Denize gözlerinden taşıp bakmak..
Martıları göstermek sana;
Bak hele, kanatlarındaki zerafete bak demek,
Derken gözlerine tutulup kalmak...
Sonra saçlarına dokunmak usulca
Kırılır korkusuyla temkinli davranmak, koklamak doyasıya...
Ellerin ellerim de terden sırılsıklam olsa
Ama bırakmaya dayanamasak.
Gök gürlese birden gökyüzünde
Sen boynuma sarılıversen ve öylece kalsan,
Zamanı unutsak bir tanem...
Gök gürültüsünün ardından sağanak bir yağmur yağsa,
Ben montumu çıkarıp sarsam, sarmalasam seni...
Park'ta bir ağaç altına sığınıversek koşa koşa.
Başın,sinem de. Elin elim de, üzerinde montum...
Titriyorsun hafifçe ama yağmurdan değil.
Mutluluktan olmalı, başka ne olabilir ki?
Ben mi? Ben cennetteyim, bitmesini hiç istemediğim.
Bir yanımız deniz, mavi, bir yanımız ağaç, yeşil ve yağmur.
Ey sevgili!
Bana ise her yer sen, senin olduğun her yer huzur......