Hayallerim Şiiri - Abbas Paksoy

Küçük, masum bir çocuk idim.
Doymaktı, benim tek ümidim.
Ekmeği, çamur ile yedim.
Soğan ekmeği, hayallerim.

İlkbahar geldi, göremedim.
Yaz geldi, buğday deremedim.
Güz’ü, kimseye soramadım.
Kış ateş’ini, hayallerim.

Gülmeyi, eğlenmeyi, sordum.
Gördüğümü, dost diye sardım.
Ben, hep kötü kul’lara, vardım.
Ermiş insan’ı, hayallerim.

Gökte, güneş, doğmadan battı.
Azrail, pençe’sini attı.
İki göz’üm, kan ile yattı.
Güzel gün’leri, hayallerim.

Ne verdin ki, neyi alasın.
Ne gördüm ki, neyi sorasın.
Beyaz ile, kara arasın.
Hiç seçemedim, hayallerim.

Söyle, şalgap söz’ü, ne demek.
Kış’ın, az gördüm, sıcak yemek.
Paksoy'um, arıyor bir memek.
Emip doymayı, hayallerim.