Hayalleri Hasretine Teselli
Belli değil mi kaderi,
Dalında solan yaprağın?
Neden gerek duyulur ,
Papatya fallarına??
Pamuk ipliğine mi bağlı güven, tevekkül...
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Müthiş bir anlatım..Çok derin çok .tebrikler şair arkadaşım..Selam ile..
Değerli çalışmanızı yürekten kutluyorum. Emeğinize ve kaleminize sağlık. +.+. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
Her düşen yaprağın kaderinde saklıdır asıl gizem,eğer bunu göremiyorsa göz,hayal edemiyorsa gönül,ve hepsinden önemlisi,yere düşen her yaprağın aslında daha taze daha parlak ve sonradan gelecek olan yapraklara yer açmak belkide onlara bir hoş geldin mesajını duyamıyorsa kulak,o zaman siz daha boş verin gerisini...
Eğer bu dünyada şeksiz şüphesiz,hiç tereddüsüz yaşamak isterse insanoğlu,yapacağı şey bellidir,hemen herşeyi öteleyip tam bir tefekkür ve teslimiyetle ONA yani RABBİNE teslim olmalıdır.
Hiç bir şeyin tesadüfen yaratılmdağını bilmeyen varmı ? O halde kimin dünyasında kime kafa tutuyoruz,neyi ve nedenleri irdeleyip,her ümitsizliğimize her çaresizliğimize sebepler arıyoruz,safça duygular peşinde koşuyoruz.
Kim bizi tek bir damladan yaratıp yeryüzüne yolladı,kaderimizi kim yazdı,anne ve babamızı hangimiz seçme hakkın sahip olabildik,kim daha mükemmel bir hayat yaşamak için,hayatındaki olmumsuzlukları çıkartabildi,elbette bu soruları uzatabiliriz,amma sevgili şiaremiz Metanet hanım,bizim önümüze öyle bir şiirle geldiki,tüm bu soruların cevapları hatta hayallerimizin başını sonunu bile sınurlamış,evet hayal kurun ama,öyle uçuk hayaller kurmayın,hem hayallerinizi eğer tem bir tefekkür ve tevekkül ile kurmuyorsanız,sizin hayal kurmaya bile hakkınız yok diyerek,adeta bizlere hayat dersi veriyor.
Ben kendi adıma bu dersi aldım ve yeniden hayallerimi, özlemlerim, isteklerimi, hatta arzularımı bile gözden geçirip,hayatımın sağlamasını yaptım.
Yine bu muhteşem kalem yapacağını yaptı, keşmekeş olan iç dünyamıza,bir kurallar manzumesinı sıralayıp,bizlere aslında mutluluk reçetesini yazdı.
Muhteşem kalem sen elin kalem tutukça yazıver,bu garibanda anlayabildiği kadar yorumlasın,olurmu mu ?
Gerçekten güzel,
kutluyorum
Metanet hanım,
selam, tebrik ve
hürmetle...
hayat bir ağacın kendisise umut gölgrsi oluyor metahet hanm güneç doğunca var oluyor karanlıklarda yok oluyor her kışın sonu bahar olduğuna göre umutsuz yaşanmıyor anlamlı ve çok derin duygularla işlenmiş şiirniz ve siz candan kutluyorum
Parayla, malla, hatırla satın alınabilenler bellidir.. Ve de 'giderken o son yolculuğa dahi', tamamı dünyevidir... Maddidir...
Bir de 'hisle, tefekkürle ve sadece insanın hayaliyle' elde edilenler vardır ki.. Kişi halen bu dünyada olsa bile 'manevidir', tamamen 'şahsidir', ruhanidir...
Başlığını okuduğunuz anda 'moral değerlere ait', karşılığı sadece teselli olan ve ancak şahsın kendisinin duyabileceği bir iç rahatlama ile karşı karşıya olacağınızı anlayabilirsiniz...
Şiirin içine doğru dalınca, ruhta var edilenin o zengin tahayyül gücüyle 'tohuma' nasıl dönüştüğünü, toprağa değil de, 'ilahi zemine' nasıl düştüğünü ibretle, belki şaşkınlıkla ama mutlaka hayranlıkla okuyacaktır, okur...
Doğrusu çok etkileyici bir şiir... Takdir ve tebriklerimle kutluyorum Metanet Hanım...
Hayal denilen o düşünsel kurgu hiç tükenmesin. İnsan hayal ettiğince yaşar. Önce hayal, sonra umut edeceksiniz. Sonra gerçekleşmesi için gayret.
Düşme;
Başlangıç noktası, zuhur etmenin...
Her ne varsa fikri-fiziki;
Muhayyel edilenin diriliş sahası...
Düşene lütuf, düşülen yer
İster toprak diyelim adına,
İster ilâhî zemin...
Hakikat idrak'inde huzurlu teslimiyet;
Yürek Mutmain- Mesrur, O Sığınakta Emin...
Bu muhteşem final değerli şiirinizi taçlandırmıştı adeta. Kutlarım Metanet hanım...Nicelerine. Sevgimle...
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta