Uyanmasam Şiiri - Enes Kepil

sınavlarını geçememiş
cezalı bir çocuk gibiyim
dışarıda olduklarını biliyorum arkadaşlarımın,
top sesleri kulağımda yankılanıyor
yüzlerini, koşuşlarını görüyorum
içimde bir burukluk
çocuk aklım nasıl da özlüyor dışarıyı.
duvarları engel diye koymuşlar
özlemim engel tanımaz bir gerçek
bundan haberleri yok
her geçmeyen gün, oturduğum yerden
kaç duvarı yerle bir ediyorum
bir bilseler,
görseler ellerimdeki nasırları
gözlerimden içime düşenleri söylemiyorum bile,
görseler
nasıl geçmeyecek gibi baktığım dakikaları..
Ah bir el uzansa
içimdeki sıkıntıya
hepsi sökülüp gitse
ben sevdiğim şeylerin
işlerin, kişilerin
ve kişinin yanında ve başucunda olsam
bir denge oyunu kurup
mutluluğu bir kaç göz içine hapis etsem
sabitlesem gülüşleri
zamanın sonraki kısımlarına,
uyusam bir zamanların
eve hapsedilmiş çocuğu olarak,
sevdiğim kadının koynunda
özlemlerim
her şeyim başucumdayken devam etse,
bir rüyaya mı dalmış olurum
yoksa uyanmış mı olurum.
böyle bir rüyadan,
bulutlar ve dağlara bakarken
pencerenin ardından.