Hayallerde Kaybolmak!

HAYALLERDE KAYBOLMAK!

Dostum’a…

Eflatun akşamlarda buz kesmiş ellerimizi ovarak söylediğimiz şarkılar kadar eskiydi seninle dostluğumuz…
Şimdi kimbilir nerdesin?
Beraber düşlediğimiz ve hayalini büyüttüğümüz onca düşüncenin ağır yükü altında bıraktın ve gittin.Kaldıramıyorum anlasana eziliyorum!
İmitasyon karakterli yığınlarca insan var etrafta.Ayırdedemiyorum onları.Söylesene kime emanet edilebilirki onca hayal?
Saatli bomba sanki bu düşünceler.Biri kafanın içine koyup kaçmış gibi.Gereği yerine getirilmezse patlayacak.Ne zaman düşünsem paniğe kapılıyorum bu yüzden.
Düşünmemeye çalışıyorum,kitaplara dalıyorum zaman zaman,iki satır aralığından boğularak nefessiz çıkıyorum.Kitaplarda bana uzak artık son günlerde.
Kızacaksın ama yazıda yazmıyorum artık.Kağıtlardan bile korkuyorum.Herşey bizi ele verecekmiş gibi geliyor.Söylesene tüm bunların anlamı nedir? ..
Birde senden sonra yalancı baharlar icad ettim kendime.Tüm bu düşüncelerin hafakanlarından kurtulmak için.Defterimin arasında onlarca çeşit çiçek kuruttum.Böylelikle bahara her ihtiyaç duyduğumda defterimin arasından hortlayacaktı bahar.Neşe,sevinç,huzur kaplayacaktı etrafı.İçsel olarak öyle umuyordum beklide.
Ne varki öyle olmadı.Giden her bir günün geri gelmediği gibi,hiçbir çiçekte dalından koparılmış andaki tazeliği ve güzelliği vermiyordu.Aksine kurutulmuş her bir çiçek,bir bitişin simgesi.
Bak,işte! Kutsal düşüncenin rahatlığına bırakıyorum her şeyi.Avuçlarıma doldurduğum tüm kelimeler onun için artık.Onun haricinde söylenmiş her şey daha önce söylenmiş gibi…

EYLÜL / 2005