İnsanlık Kaldı Mı Ki?

İnsanlık kaldı mı, sorunun cevapsız,
Adalet nerede, kırık dökük yollarımızda?
Merhamet nerede, soğuyan kalplerimizde,
Sıcak bir dokunuş, kaybolmuş eski günlerde?

Bir zamanlar ışıkla doluydu gece,
Şimdi yalnızlıkla örtülmüş, soğuk ve sessiz.
İnsanlık nerede, diyorum, yoksa her şey mi kayıp?
Biz insan mıyız, yoksa sadece eski bir efsane mi?

Adaletin sesi duyulmaz oldu rüzgarda,
Her adımda biraz daha kırılıyor dünya.
Gözlerimiz yorgun, umutlarımız ise
Birer birer sönüyor, karanlıkta kaybolan yıldızlar gibi.

Savaşların küllerinde mi unuttuk biz kendimizi?
Özgürlük hayalleri mi hüsrana uğradı?
Merhamet, bir zamanlar yüreklerde yeşeren çiçek,
Şimdi solmuş, yok olmuş, kurumuş toprakta.

Karanlıkta arıyoruz ışığı,
Ama ışık yalnızca hatıralarda kalıyor.
Bir zamanlar gülümseyen yüzler,
Şimdi gölgeler içinde kayboluyor, unutuluyor.

Bir adım daha, belki bir umut ışığı,
Ama adaletin yolu hala bulanık ve uzun.
İnsanlık nerede, diyoruz, sesimiz yankılanıyor,
Her köşede, her sokakta, sadece sessizlik karşılıyor.

Şimdi bir kez daha soruyorum,
Biz insan mıyız, yoksa sadece eski bir rüya mı?
İnsanlık nerede, merhamet nerede, adalet nerede?
Belki bir gün buluruz, belki sadece ararız.

*HÜZÜN GEMİSİ-ALPEREN AHMET NEJAT*