Pagoda’da bir sen vardın birde ben
Tanrıya haykırışımız aynıydı
Biz aynıydık
Zaman aynıydı
Mahşerden beraber kaçmıştık,
Kehanetler başlamış
Zavallılar farkında değil,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta