Hayaller ve Gerçekler Şiiri - Güliz Ardilli

Gerçeklerin beni üzmesine izin vermemeye çalışıyorum,
Ah bir de sen yanımda olsan.
Gerçekler gerçekten nefret edilecek kadar iğrenç.
Seni çok özledim,
Nerdesin sevgilim?
Yarını düşünerek yaşamak istemiyorum.
Ben bugünü dolu dolu yaşamak istiyorum.
Merak etme bu zincirler yetmez beni esir etmeye,
Bir tek senin sevgin vurabilir bileğime kelepçe.
Gerçekler esir almadan götür beni,
Yakalamak üzere çok yaklaştı duyuluyor sesi.
Sevdiğini söylemenin gururla ne ilgisi var?
Belli neden acı çekiyor bu kadar insanlar.
Nefretlerini kusmaktan çekinmiyorlar,
Ama sevdiklerini söylemeye utanıyorlar.
Sevginin adı küçülmek, nefretse en büyük meziyet.
Sen benimlesin değil mi, her şeyim?
Gerçeklerden önce gelirsin değil mi?
Ne olur çabuk ol çok korkuyorum!
Sen yanımda olursan artık korkmam.
Hatta, hatta gerçekler korkup kaçabilir.
Benim dünyamda ikimize de yer var.
Hadi gel, hep burada kalalım.
Gerçekler beni esir alırsa değişirim,
Yine bencilleşirim, seni bile üzebilirim.
Ne yapayım, içimde dışımda bir,
Bu yüzden izimi daha rahat buluyor gerçekler.
Bu gerçekler benim için gerçek değiller.
O kadar alışmışlar ki ikiyüzlülüğe,
Benim gerçeklerim de onları korkutuyor.
Bu yüzden onlar gerçekte gerçek olmayan gerçeklerle yaşıyor.

10 Mayıs 1999 Pazartesi 24:21 / İstanbul