Köşe başının en yaşlı dilencisiydi
Açlıktan nefesi kokmuş, gözleri fersizdi
Ekmek parası diye el ayak öperdi
Bir gün mendiline bozuk para yerine
Kurumuş bir gül atıldı
Genç delikanlı; Buğulu gözlerle
Elimde kalan son değerli şey dedi
Ardına bakmadan yürüdü gitti
Daha ayak sesleri kesilmemişti ki
Bir el silah sesi, ürpertti dilenciyi
Koştu kurtarmak için delikanlıyı
Dimdik karşısındaydı ölmemişti
Gülüyordu genç, dilenciyse şaşkın
Öldürdüm dedi;
Öldürdüm hayallerimi
Kayıt Tarihi : 29.12.2004 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!