Biliyordu,nasibinde kırıntılardan ötesine yer yoktu.Doğduğundan beri kendini hayalkırıklıklarının en görkemlisine hazırlamıştı.Doğumu bir hayalkırıklığıydı zaten; bilinçaltının çok üstünde bir oyundu bu...Darbe çocuğuydu ve darbe çocuğunun kaderiydi kırgın hayallerle bilenmiş bir hayat Aslında artık çokta birşey beklemiyordu hayattan,bundan sonra o da kaderin önünde savrulan bir yapraktı Birşeylere meftun olmak ona haram kılınmıştı bu hayatta.Elindeki yaprağa çevirdi başını ve: Değil mi ki ömrün bir rüzgarlık; değil mi ki yazın, tutunduğun her dalda bir mevsimlik bir hükümranlık...bundan sonra kaderin kaderimdirdedi.Yerinden kalktı,yürüdü,yürüdü,yürüdü...
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta