Hayalistan...Öykü... Şiiri - Ali Efeoğlu

Hayalistan...Bir Öykü...

hayallerimde kocaman bir yer ayırdım hayali aşkıma
hayalden bir de evimiz oldu
bahçesine envai çeşit çiçekler diktik
daha sonrada hayali ikizlerimiz doğdu..

kızın adını,
uygun düşsün diye Hayal koyduk
oğlanın ise gözleri aynı hayali aşkıma benzediği için
adı Deniz oldu..

ve kocaman dünyaları sahiplendi hayali ailemiz
çok mutluyduk
günlerin 24 saat oluşu bile yetmiyordu sanki bize
kış mevsimlerini hiç görmedik,hep baharları yaşadık..

Hayal ile Deniz ise doğuşlarından beri
sihirli hayal kutumuzda ki en değerli mücevherlerimiz olmuşlardı..

hayali işimde iyi para kazanıyordum
derdimiz kederimiz asla olmuyordu
derken,kocaman bir hayali ev satın aldık bir hayal Cennetinde
bahçesinde,büyük gölgeler veren ağaçları vardı
hep isterdim kangal köpeklerim olsun,
neticede birgün onları da aldım..

Deniz ile Hayal çok severlerdi Kangal köpeklerimle oynamayı
günlerimiz mutlu,huzurlu ve sevgi dolu olarak geçiyordu..

sevgili eşimin yaptığı birbirinden güzel yemekler sayesinde
hayali bir göbeğim dahi olmuştu..

hayali kayınvalidem ve kayınpederim sık sık bize gelirlerdi
ve kayınpederimle yaptığımız sohbetlerde
hayali başbakanımızdan övgüyle söz eder
memlekete getirdiği,huzur,bolluk ve refah dolayısıyla takdir ederdik..

memleketimizin adı Hayalistandı..
ve ülkemizde yaşayan her türlü insanda son derece iyi yetişmiş,
Vatanına saygılı bireylerden oluşmaktaydı
kardeş kardeş yaşayıp gidiyorduk
dış ülkeler bizi el üstünde tutardı..

hayali eşim çok iyiydi
onu çok seviyordum
çocuklara ve bana çok iyi bakardı
böylesine mutlu bir hayatım olabileceğini asla düşünemezdim..

lakin,birgün bu mutlu tabloda gezinirken
uzaklardan gelen bir sesle irkildim
sanki bir patlama gibi hani,
fakat,bizim Hayalistanda olmazdı böyle şeyler

hayırdır inşallah diye söylenirken aklıma çocuklarım geldi
Hayalll,Denizzz diye seslendim,gelen giden yoktu
içim bir tuhaf oldu..

eşimi çağırdım,o da yoktu
kocaman ağaçlarla çevrili evimde
yavaş yavaş kayboldu gözlerimden..

ve,
bir köpek sesiyle rahatladım birden,
Kangallarım,Canlarım benim

ayağımı çekiştiren bir köpek vardı evet,
ama kangal değil kurt köpeğiydi,
ve arkasında dinelen,yüzüme garip garip bakan bir polis memuru;
beyefendi rüyami görüyorsun,yoksa hayal alemindemisin
çabuk uzaklaşın parktan,
her an ikinci bir bomba patlayabilir

ve hayallerim bu kadar acı bir söylemle bitmişti o an
Hayalistan hayaller dünyasında kalmış,
Türkiyenin gerçekleriyle yüz yüze bulmuştum kendimi..

yine pkk nın sokak piçleri bir bomba koymuşlardı parka
patlamanın dumanları gökyüzüne doğru yükseliyordu
başımı yukarı kaldırdığımda,
çok uzaklarda Hayal ve Denizi gördüm
bana el sallıyor ve,
seni çok seviyoruz babaaaadiye haykırıyorlardı
bende sizi seviyorum yavrularım,
doğumunuzdan beri sizin için hep iyi şeyler hayal ettim
ve Hayalistanda bunları gerçekleştirebildimde,
sizi çok seviyorum
çok özleyeceğim canım yavrularım

ve kayboldular..

hava kararmak üzereydi
eve doğru yürüdüm
birden,hayali kayınpederimin öfkeli,kızgın bir halde
bağırıp çağırdığını görür gibi oldum;
orada ne işin var
Hayalistanda kalsaydın ya,
orayı yönetenler bu işi bilmiyorlar,
seni koruyamazlar,gel evladım buraya gelll

ve,kayboldu gitti bu sözlerden sonra semada..

evime geldim,yaşlı annem kapıyı açtı;
ah oğlum,çok merak ettim seni yavrum,
eli kırılasıcalar yine bomba koymuşlar parka
meraktan öldüm burda,
sakın bir daha oraya gitmeee

gitmem annededim ve odama çekildim..

birHayalistan vardı birde Türkiyenin acı gerçekleri
neden bir Hayalistan olamadık dedim kendi kendime
olamadıysakta yapmak için uğraşmalıyız,savaşmalıyız derken
uzandığım yatağın üzerinde
yavaş yavaş hayali eşimin güzel yüzü belirdi
tavan kadar uzaktı bana,ama yine çok güzeldi,
yine içim gitti deniz mavisi gözlerini görünce;
aşkım,seni seviyorummm gel yanımadiye haykırdım adeta
güzel yüzünde yine ay parçası gülümsemesi belirdi
aşkım,bende seni çok seviyorum
ama ne yazık ki bulunduğun yere gelemem
sen oraya aitsin ben buraya
buna rağmen inşallah yine kavuşuruz en kısa zamanda,
kendine dikkat et,gıdana dikkat et,
bak ne kadar zayıflamışsın
seni seviyorum
seni seviyorummm

ve hayali eşimde terkedip gitti bu akşam saatinde beni..

hüzünlerin en büyüğünü hissettim kalbimde
Hayal,Deniz,Sevgili Eşim artık yoktular
kendimi yapayalnız hissediyordum yeryüzünde
gözlerimden birkaç damla yaş aktı
ve hasret dolu damlaları belki de Hayalistana kadar ulaştı
kimbilir

derken
annemin sesiyle kendime geldim;
oğlum,hadi akşam yemeği hazır,gel sofraya
üstüme başıma çeki düzen verdim ve salona geçtim
canım annem yine en sevdiğim yemekleri yapmıştı
taze fasülye,salata,cacık,pilav..

başka zaman severek yediğim yemeklere dahi,el süresim gelmiyordu
annem;
oğlum neyin var,
bak en sevdiğin yemekleri pişirdim bugün senin içindedi
dedi demesine ya,aldığım bir iki lokma dahi boğazımdan geçmiyordu
tam bu arada kapıdan gelen garip bir sesle irkildim
gidip kapıyı açtığımda sevgili Kangallarımı gördüm
üçüde kapının önündeydi
ve sıcacık insansı bakışlarıyla bana bakıyorlardı
kendi dillerinde havlayıp,birşeyler anlatmak istiyorlardı sanki
pantolonuma süründüler
ve birden koşarak uzaklaşmaya başladılar
bir müddet sonra durup geri döndüler,
bana bakarak tekrar havlamaya başladılar
o anda şekiller belirir oldu kangalların etrafında
önce kızım Hayal,sonra oğlum Deniz,
Kayın validem,kayınpederim
ve en nihayet deniz gözlü sevgili eşim
sevgi dolu gözlerle son bir defa bana baktılar
gülümsediler,ve hep beraber bana doğru el sallarken
gecenin acımasız karanlığı
sevdiklerimi benden almaya başlamıştı bile teker teker..

bağırmışım o an aniden;
gitmeyin,ne olur gitmeyin,
benide alın yanınızaa

birkaç saniye sonra duyduğum annemin sesi
hayallerime son noktayı koydu;
ne oldu oğlum,hayalmi görüyorsun,
kime sesleniyorsun karanlık gecede,
fesüphanallah,haydi yemeğe

evet anne,bir hayaldiler,
bir hayal gördüm,
güzel bir hayal

gecenin karanlığına son bir defa el sallayıp
yavaşça mırıldandım;
güle güle Canlarım,
sizi çok seviyorum,
görüşmek üzere

14.Nisan.2011.İzmir
Ali Efeoğlu